We had to design a house for a hill that was facing two roads, on its eastern and western side. These two features of the landscape became critical for the design proposal: we decided to keep intact the highest northern part of the hill –to retain it as a base from which the house extends horizontally. This becomes the first floor that extends to the south and acquires the character of a bridge: under it transverse walls undertake its support. These walls underline the character of the plot: in their parallel arrangement, they maintain the visual communication of east and west views. To be precise, they form interior zones of different character that the visitor traverses: initially an entrance zone with no furniture, an empty zone destined to solely frame the view. This zone borders on a thick wall, the “wall of fire” since on its back side it houses both the fireplace and the outdoor barbecue. The next main zone is that of the living areas –flanked by courtyards that extend beyond the outline of the first floor bridge. From there one enjoys the western view to Athens and the sea or the eastern view -through a planted courtyard- to the pedestrian access and the view of Rafina to the background. The third zone is a linear pool that apparently traverses the living space and the fourth is an earthy zone where the building clings to the excavated ground of the hill. These zones are covered by the bridge with the bedrooms of the house -protected by a retractable filter, these bedrooms have direct access to the planted hill.

Το οικόπεδο αυτό είναι διαμορφωμένο ως λόφος και διαθέτει διαμπερότητα σε δύο δρόμους, στην ανατολική και στη δυτική του πλευρά. Τα δύο αυτά χαρακτηριστικά του οικοπέδου έγιναν καθοριστικά για την πρόταση αυτής της κατοικίας: για τον μεν λόφο αποφασίσαμε να διατηρήσουμε αναλλοίωτο το ψηλότερο τμήμα του προς τον βορρά -η κατοικία να το θεωρήσει αυτό ως βάση από την οποία επεκτείνεται οριζοντίως. Πιο συγκεκριμένα ο πρώτος της όροφος εδράζεται βόρεια σε αυτό το λόφο, συνεχίζεται προς μεσημβρία και αποκτά τον χαρακτήρα μιας γέφυρας: εγκάρσιοι τοίχοι αναλαμβάνουν τη στήριξη του. Οι τοίχοι αυτοί είναι και εκείνοι που αναλαμβάνουν να τονίσουν τον διαμπερή χαρακτήρα του οικοπέδου: Όντας σε παράλληλη διάταξη, διατηρούν την οπτική επικοινωνία ανατολής και δύσης. Για την ακρίβεια σχηματίζουν ζώνες διαφορετικού χαρακτήρα τις οποίες διασχίζει ο επισκέπτης της: αρχικά μια ζώνη εισόδου που δεν καταλήγει απευθείας σε έναν επιπλωμένο χώρο, μια άδεια ζώνη που δείχνει να αρκείται να καδράρει τη θέα. Η ζώνη αυτή ορίζεται εμφατικά από έναν χοντρό τοίχο, τον «τοίχο της φωτιάς» μιας και από την πίσω του πλευρά φιλοξενεί τόσο το τζάκι όσο και το υπαίθριο μπάρμπεκιου. Η επόμενη κυρία ζώνη είναι εκείνη της διημέρευσης που εκτείνεται με αυλές πέρα από το περίγραμμα της γέφυρας που μας καλύπτει. Από τη μια η θέα προς την Αθήνα και τη θάλασσα και από την άλλη -μέσω μιας δενδροφυτεμένης αυλής- προς την πρόσβαση πεζών και μακρύτερα προς τη θέα της Ραφήνας. Η τρίτη ζώνη είναι μια γραμμική πισίνα που φαινομενικά διαπερνά τον χώρο διημέρευσης και η τέταρτη είναι μια γήινη ζώνη όπου το κτίριο προσκολλάται στο κομμένο έδαφος του λόφου. Τις ζώνες αυτές καλύπτει η γέφυρα με τα υπνοδωμάτια της κατοικίας -προστατευμένα από ένα φίλτρο όψης σε υποχώρηση, τα υπνοδωμάτια αυτά έχουν απευθείας εκτόνωση στον φυτεμένο λόφο.