Our main gesture for this sloped site was to establish a single “platform” containing a large expanse of water (the “beach”) and to place across it the living areas of the house. The sleeping areas are located above, on the first floor, while auxiliary uses at the underground level, with access from the lowest street of the plot. From the higher street side, because of the fence, the plot appears empty -only trees and scrubs are discernible: the visitor’s sight can’t perceive the first floor of the bedrooms that is placed rather low, emulating a ground-floor residence from the street side –while the living areas and the pool (the platform) are actually placed one level down. After the fence, the only perceptible part of the house (apart from the sheltered bedrooms, filtered with blinds) is a glass lobby that receives visitors and is reflected in a lake of water lilies. The project layers three elements: the lake, the glass lobby and the patio. In the patio -with its ground level one level below, a plum tree emerges and, filtering the distant view of Athens, it is also reflected in the water lily pond. On the entry side, on the glass façade of the lobby three images overlap: the reflection of the pond upon the visitor’s image at the lobby, upon the plum tree behind the lobby. If we “removed” the lobby and the plum tree, the distant view of the city would be fully visible (no sleeping rooms would interfere) but the succession of all these images layered upon the glass, filters the view of Athens to a high percentage. A linear internal staircase leads the visitor down a level: from the lobby to the back of the atrium and from there to the living areas that open towards the “beach.” From the living areas, the view to the beach and Athens is now unhindered -it is even framed by a pergola that shades a linear deck on the left hand side. In the form of a promontory, this shady area takes up all the activities around the “beach” – it goes up to the edge of the water at the virtual end of the plot, where the mild slope of the ground turns into a steep slope towards the road. The finishes employ wooden elements and achieve a sense of lightness for walls and ceilings.

Στο κατηφορικό αυτό οικόπεδο βασική επιλογή ήταν να σχηματιστεί μια ενιαία «πλατφόρμα», με μια μεγάλη έκταση νερού (η «παραλία») και απέναντι της να βρεθούν οι χώροι διημέρευσης. Οι χώροι ύπνου βρίσκονται σε όροφο ενώ οι βοηθητικές χρήσεις σε υπόγεια στάθμη, με πρόσβαση από το χαμηλότερο σημείο του διαμπερούς οικοπέδου. Από την ψηλότερη πλευρά, λόγω της ψηλής μάνδρας, το οικόπεδο δείχνει άδειο και μόνο η φύτευση του διακρίνεται: η ματιά του επισκέπτη δεν μπορεί να αντιληφθεί τον πρώτο όροφο των υπνοδωματίων που χωροθετείται χαμηλά, σαν ισόγεια κατοικία από την πλευρά του δρόμου –οι χώροι διημέρευσης βρίσκονται μια στάθμη χαμηλότερα. Μετά τη μάνδρα, το μόνο «ευανάγνωστο» τμήμα της όψης της κατοικίας (πέρα δηλαδή από την πλάτη των υπνοδωματίων που στέκει προστατευμένη, φιλτραρισμένη με περσίδες) είναι ένα γυάλινο λόμπι που παραλαμβάνει τους επισκέπτες και αντανακλάται σε μια λίμνη από νούφαρα. Η λύση τοποθετεί παρατακτικά τρία στοιχεία: τη λίμνη, το γυάλινο λόμπι και το αίθριο. Στο αίθριο –με το έδαφος του να βρίσκεται μια στάθμη κάτω, στους χώρους διημέρευσης- μια δαμασκηνιά ξεπροβάλει και, φιλτράροντας τη μακρινή θέα της Αθήνας, αντανακλάται και αυτή μέσα στα νούφαρα. Από την πλευρά της εισόδου το κάδρο πάνω στη γυάλινη πρόσοψη του λόμπι συνθέτει τρεις εικόνες: μια αντανάκλαση από ρηχό νερό με νούφαρα πάνω στην εικόνα των επισκεπτών μέσα στο λόμπι και πάνω στη δαμασκηνιά πίσω από το λόμπι. Αν «αφαιρούσαμε» το λόμπι και τη δαμασκηνιά, η μακρινή θέα της πόλης θα ήταν πλήρως ορατή (κανένας χώρος ύπνου δεν μεσολαβεί) αλλά η διαδοχή όλων αυτών των εικόνων στο τζάμι φιλτράρει τη θέα της Αθήνας στον μέγιστο βαθμό. Μια γραμμική εσωτερική σκάλα οδηγεί τον επισκέπτη μια στάθμη κάτω: από το λόμπι στην πλάτη του αιθρίου και από εκεί στους χώρους διημέρευσης οι οποίοι ανοίγονται στην «παραλία». Από τους ενιαίους χώρους διημέρευσης, η θέα προς την παραλία και την Αθήνα είναι πια πλήρης -καδράρεται μάλιστα αριστερά από μια πέργκολα που στεγάζει ένα γραμμικό ντεκ. Εν είδη προβλήτας, ο σκιερός αυτός χώρος παραλαμβάνει όλες τις δραστηριότητες γύρω από την «παραλία» -φτάνει μέχρι την άκρη του νερού, στο τέρμα σχεδόν του οικόπεδου, εκεί που η ήπια κλίση του εδάφους μετατρέπεται σε μια απότομη πλαγιά προς τον κάτω δρόμο. Η μορφολόγηση του συνόλου διαθέτει ξύλινα στοιχεία και μια ελαφρότητα στις οροφές.